Pontjes, Posbank en pannenkoeken
Aan de 'Pannekoeken'-BRM200 op zaterdag 11 oktober 2025 vanuit Bunnik deed een recordaantal van 137 fietsers mee. Eén van hen was Norbert Cuiper. Hij beschrijft zijn ervaringen.
De Ronde van Lombardije, Parijs-Tours en het WK wielrennen. Deze profwedstrijden sluiten het wielerseizoen op de weg af. Wat is voor Nederlandse wielertoeristen een alternatief voor de 'koers van de vallende bladeren'? Met die vraag in mijn hoofd zocht ik naar een leuke afsluiter van het toerseizoen. Op de kalender van Fietssport.nl viel mijn oog op de BRM200 vanuit Bunnik. Een toertocht over 200 km met drie ingrediënten die beginnen met de letter P: pontjes, de Posbank en pannenkoekrestaurants.
Drie van mijn fietsmaten willen ook meedoen, blijkt als ik de tocht aan ze voorstel. We spreken af om zeven uur 's ochtends met de auto te vertrekken vanuit Hoorn. Als we een uur en een kwartier later aankomen bij de Stayokay in Bunnik zie ik al enkele bekenden, zoals Arjan Hulsebos en Gert Jan Schilder. Voor de start is het een drukte van belang: er doen maar liefst 137 fietsers mee. Ieder krijgt een brevetkaartje en bonnetjes voor de overtochten met de pont. En een gratis kop koffie. Netjes geregeld.
Geen haast
"Dit brevet is er een voor de randonneur zonder haast," zegt organisator Ivan Soenario. Hij wijst op de vier pontjes in de route, waarvan maar liefst drie in de eerste 45 km. Het Beusichemse veer doemt op na 17 km. Het pontje bij Tiel zit op 35 km, de pont bij Oijen op 44 km. Volgens Ivan zorgen de veerboten voor 'oponthoud'. "Het zou mooi zijn als het peloton zo snel mogelijk na de start in kleine groepen verdeeld raakt," zegt hij. Snelle fietsers zien dit echter als uitnodiging om vanaf het begin gas te geven, vermoed ik.
Mijn vermoeden blijkt juist. Na de start stipt om negen uur sprinten renners naar voren, maar bij de eerste kruising moeten ze vol in de remmen om voorrang te geven aan passerende auto's. Daarna schiet de groep weer in gang. Met zo'n 35 km/h rijden we naar de eerste pont. Voor Stephan van Hienen gaat het niet snel genoeg. Hij passeert de eerste groep en rijdt in enkele minuten uit ons gezichtsveld. We zien hem terug op de pont, die gelukkig op ons wacht en ons naar de andere kant van de Lek brengt.
Omleiding
Hetzelfde scenario herhaalt zich richting de tweede pont. In Tiel moeten we omrijden vanwege een wegopbreking. Gelukkig loodst deelnemer en Marmotte-rijder Marcio Bouchat Albernaz uit Tiel ons via de omleidingsroute door een woonwijk in de juiste richting. Als we bij de Waal aankomen staan de snelste fietsers al te wachten op de pont, die aan komt varen. Het duurt circa tien minuten voordat we aan de overkant zijn. Het is een welkome pauze om even iets te eten. Ik neem een Snelle Jelle.
Op de pont staat ook BRM-rijder Engbert Jongsma uit Drachten. Hij heeft zich vanochtend verslapen en is zonder ontbijt naar Bunnik igereden om op tijd te kunnen starten. In alle haast is hij vergeten om eten voor onderweg mee te nemen. Hij moet eigenlijk naar de supermarkt, maar wil bij de snelle groep blijven. Ik geef hem een energiereep en een krentenbol. In mijn heuptas heb ik nog reepjes, broodjes en een banaan. Bovendien ben ik van plan om onderweg een pannenkoek te eten. Dat moet bij elkaar genoeg zijn om 200 km te rijden.
Eerste controle
Het is ideaal weer: droog, bewolkt, bijna windstil en niet koud, tussen 13 en 16 graden. In rechte lijn gaat het naar de pont bij Oijen, die ons de Maas overzet. We rijden langs Brabantse dorpen als Haren, Huisseling en Herpen, waarna we stoppen bij het eerste controlepunt, pannenkoekenrestaurant Den Tol. Ik wil hier koffiedrinken, maar helaas is het restaurant nog dicht. We maken een selfie en rijden door. Na Grave nemen we de brug over de Maas en rijden we langs het Maas-Waalkanaal naar Nijmegen.
Ik rij naast Igor Zakharov uit Antwerpen die al meer BRM's heeft gereden. Hij wil op de Waalkade in Nijmegen stoppen voor een kop koffie. Te duur, zegt een ander. Ik twijfel, maar besluit om bij de groep te blijven. In Nijwegen is het druk. Op de Waalkade is het kermis en moeten we zigzaggen langs wandelaars. Daarna klimmen we naar de brug over de Waal en dalen we af naar de dijk richting Bemmel. Zonder Igor, die in Nijmegen achterblijft om koffie te drinken. Hij rijdt daarna 40 km solo om ons bij te halen.
Temporiseren
Engbert is nog wel bij ons. Ik spreek hem op het Looveer, de pont over de Nederrijn bij Huissen. Hij heeft de eerste 105 km met de snelle groep gereden, maar dat heeft hem veel kracht gekost. Hij bedankt me voor de energiereep en krentenbol. "Die hebben goed geholpen. Nu moet ik echt temporiseren," zegt Engbert. De laatste 50 km is het afzien voor Engbert. Hij moet onderweg twee keer stoppen om te pauzeren. Toch rijdt hij de rit uit in een tijd van 8h20. Dat is een nette tijd voor een BRM200 met vier pontjes.
Ook ik begin halverwege mijn benen te voelen. Op de Posbank word ik ingehaald door anderen uit de eerste groep. Op de top vullen we onze bidons bij een watertappunt. Omdat er weinig druk zit op de leiding duurt het zo'n 10 minuten voordat we verder kunnen rijden. In de tussentijd passeren achterliggers ons, waaronder mijn fietsmaat. Hij is eerder dan ik bij het pannenkoekenrestaurant De Brugkabouter bij Brummensebrug, het tweede controlepunt. Ik zie daar dat circa de helft van onze groep doorrijdt.
Pannenkoek
Ik voel me niet goed genoeg om direct door te rijden. Ik snak naar een pauze en bestel een pannenkoek met appel, rozijnen en kaneel. De pannenkoek komt na 135 km als geroepen. Na het eten voel ik me een stuk beter. Ik sluit weer aan bij het restant van onze groep om de laatste 75 km af te leggen. Ook Igor sluit aan en filmt ons al fietsende met de Insta360, een action cam die met een magneet is vast te klikken op een shirt. De beelden zet hij in een filmpje op Instagram.
We rijden naar het westen, door de Veluwe, over smalle fietspaden door het bos. Ik rij op kop zodat ik het tempo kan bepalen. Als Igor overneemt vraag ik hem om niet te versnellen. Stephan kan er wel om lachen. Hij heeft overschot, dat is duidelijk te zien. Als hij terug is in Bunnik rijdt hij met een omweg weer naar huis in Assendelft. Daardoor komt hij uit op een dagafstand van 380 km. Er zijn weinig fietsers die hem dit nadoen. Degene die hierbij in de buurt komt is Herman van Soest. Hij fietst na de finish in Bunnik terug naar zijn huis in het Belgisch-Limburgse Pelt en komt daarmee uit op 360 km.
Laatste stuk
Het laatste stuk is vlak, maar we moeten nog wel goed opletten bij drukke kruisingen en rotondes in de dorpen, zoals Scherpenzeel, Woudenberg en Renswoude. Ik ben niet zo scherp meer, maar probeer wel alert te blijven op automobilisten die ons niet of te laat zien. Elkaar waarschuwen, tijdig afremmen en goed blijven kijken, want het gevaar zit in een klein hoekje. In Zeist zorgt de laatste wegopbreking ervoor dat we door de berm moeten, maar ook dat gaat goed. De laatste kilometers niet gek meer doen. Het einde is in zicht.
Na 209 km is de finish bij het Stayokay in Bunnik. We feliciteren elkaar, zetten onze fietsen weg en lopen naar de uitschrijftafel. Ivan noteert mijn tijd: 7h42. Dat is een tijd waar ik trots op ben. Ik had niet verwacht dat we zo snel zouden zijn, zeker gezien het oponthoud bij de pontjes. De snelste deelnemers zijn Martin Dröll, Wout Jacobs, Mario Ketels en Benjamin van Vianen. Zij rijden een tijd van 7h04. Petje af mannen, maar volgende keer wel een pannenkoek eten! 😉
Snelste dames zijn Nathalie van Hoogeveen en Marthe van Maurik, beiden uit Utrecht. Zij rijden deze BRM200 in 7h47.
Laatste deelnemer is Rostyslav Demianchuk. Hij komt na 13h29 over de finish.
Bekijk BRM200 Bunnik 'Pannenkoekenrestaurants onverminderd populair'.
Bekijk het filmpje van de BRM200 door Gert Jan Schilder op Instagram.
Bedankt voor het organiseren van deze BRM200! Graag tot een volgende keer!